کلمه فن بیان رو در سالهای اخیر بسیار زیاد شنیدیم ولی خیلی از ما، دقیق نمیدونیم معنی این کلمه چیه!
خیلیها، فن بیان رو با پرحرفی، پررویی، حاضرجوابی، زبونبازی و … اشتباه میگیرن.
در حالیکه هیچکدوم از این موارد، توصیف درستی برای بیان قوی نیست.
بعضی از افراد هستن که وقتی صحبت میکنن، کاملا شیفته صحبت کردنشون میشیم.
بدون اینکه از کلمههای قلمبه سلمبه استفاده کنن یا تیکههای تخصصی و انگلیسی بر زبان بیارن.
این افراد فن بیان قوی دارن.
فن بیان یعنی اینکه ما بتونیم صحبت خودمون رو به شکل اصولی و درست به مخاطبمون منتقل کنیم.
در واقع طبق این تعریف، ما باید یاد بگیریم کجاها چی بگیم؟ از چه لحنی استفاده کنیم؟ چقدر توضیح بدیم؟ کجاها سکوت کنیم؟ و …
پس کسی که بیان قوی داره، لازم نیست کار عجیبی انجام بده، لازمه مهارتهای لازم رو کسب کنه و بتونه در زمان و مکان مناسب، از کلمات مناسب برای انتقال پیامش استفاده کنه.
حالا این فن بیان به چه کار ما میاد؟
آیا واجبه که اون رو یاد بگیرم یا نه؟ من که شغلم گویندگی نیست.
حتما این موضوع رو قبول دارید که بسیاری از نتایجی که ما در زندگیمون کسب میکنیم (یا کسب نمیکنیم) به دلیل اینه که تونستیم (یا نتونستیم) ارتباط خوبی با بقیه برقرا کنیم.
وقتی بتونیم ارتباط بهتری با دیگران داشته باشیم، فرصتهای بیشتری رو هم در زندگیمون بهدست میاریم و نتایجمون تغییر میکنه.
پس این نکته رو فراموش نکنیم:
فن بیان یک مهارت وجب و لازم برای همه است، نه فقط برای مجریان و گویندگان
حالا شاید براتون سوال پیش اومده باشه که من بیانم خوبه یا نه؟
ما در موسسه برداشت اول، یک تست استعدادیابی فن بیان داریم.
اگه دوست دارید میزان مهارت خودتون رو در فن بیان بشناسید، روی لینک بزنید و در تست استعدادیابی ما شرکت کنید.